Çäðàâåéòå, ïðèÿòåëè!
Ñëåä îáè÷àéíîòî ïðåäñåçîííî çàòèøèå ñúó÷àñòíè÷åñêèÿò êðúã îêîëî
ÀÇ å îòíîâî â äåéñòâèå. Òîçè ïúò ðàçñúæäåíèÿòà è íîâèíèòå
â áðîÿ ñà îðèåíòèðàíè ïðåäèìíî îêîëî òåìàòà „Âàðíåíöè ïî ñâåòà è
ó íàñ”.
Áðîÿò, êàêòî âèíàãè, å îòâîðåí, ìîæåòå äà âïèøåòå è âàøèòå äóìè
ïî ïðîáëåìà. È ïî-áúðçî, ÷å èäâà ëÿòî. À ïðåç ëÿòîòî êðàé ìîðåòî
âñè÷êî ñå çàâúðòà íà áúðçè îáîðîòè. |